درد مفصل، یکی از مشکلات شایع در بسیاری از افراد است و معمولاً در دست‌ها، پاها، باسن، زانوها یا ستون مهره‌ها احساس می‌شود. درد ممکن است ثابت باشد یا به‌صورت دوره‌ای عود کند. بطور معمول هدف این بیماری مفاصل دست ها، ران ها، زانو ها، پاها و مهره های کمری است. گاهی اوقات این بیماری به بند انگشتان مچ دست، آرنج ها و شانه ها حمله می کند. اگر حتی این بیماری باعث بد شکلی های مفصلی مثل روماتوئید آرتریت در شما نشود می تواند به مقدار زیادی بر روی فعالیت های روزانه شما تاثیر بگذارد. استئوآرتریت برروی غضروف ها اثر می گذارد. این بیماری باعث سائیدگی، فرسودگی و در اکثریت موارد می تواند بطورکلی غضروف را از بین ببرد و استخوان بر روی استخوان قرار می گیرد. نتیجه این تخریب درد بسیار آزار دهنده ای خواهد بود.
گاهی اوقات ممکن است در مفصل احساس سفتی، سوزش، درد ضربان‌دار یا تیرکشنده داشته باشیم. علاوه بر این، ممکن است صبحها در مفصل احساس سفتی داشته باشیم. این سفتی به مرور و با حرکت و فعالیت، نرم شده و احساس بهتری پیدا می‌کنیم. بااین‌حال، فعالیت بیش‌ازحد می‌تواند باعث تشدید درد شود. درد مفاصل ممکن است بر کارایی مفصل تأثیر بگذارد و توانایی ما را برای انجام کارهای اساسی محدود کند. درد شدید مفاصل می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. درمان درد مفاصل معمولاً نه تنها بر کنترل درد، بلکه بر بهبود فعالیت‌ها و عملکردهای کاهش‌یافته تمرکز دارد.
آرتروز معمولا به ساییدگی مفصل اطلاق می‌شود که غالبا با درد، تغییر‌شکل یا تورم مفصل و محدودیت حرکت همراه است. عموما پس از بی‌حرکت ماندن طولانی (هنگام برخواستن از بستر، سفرهای طولانی و…) سفتی مفصل، درد و محدودیت حرکت وجود دارد که به مرور زمان کمتر می‌شود. هم‌اکنون دردهای مفصلی شایع‌ترین علت از کارافتادگی و ناتوانی افراد مسن هستند و با توجه به روند رو به رشد چاقی، شیوع آن رو به افزایش است.
علائم این بیماری شامل خشکی و سفتی و درد مفاصل، درد مفصل در هوای مرطوب و صبحها و یا درد بعد از ورزش های سنگین است. در استئوآرتریت وجود التهاب همیشه از اولین علائم نیست ولی ممکن است فرد دارای مقداری تخریب مفصل باشد. این بیماری در زنان در حوالی دوره یائسگی و یا بعد از آن رخ می دهد. در مردان در حوالی یا بعد از میانسالی و در ورزشکاران و دیگر افراد که دارای ضربه هایی به مفاصلشان هستند رخ می دهد. این نوع از درگیری مفصل به عنوان بیماری مخرب مفصل شناخته می شود. علائم اولیه استئوآرتریت شامل : درد پیوسته یا متناوب مفصل، خشکی مفاصل بعد از بلند شدن از خواب، تورم و حساسیت به لمس در یک یا چند مفصل، احساس صدای خشکی در مفصل (که به علت مالش استخوان بر روی استخوان دیگر رخ می دهد)، درد مدوام در طول فعالیت های معمولی است.
روماتیسم مفصلی و استئوآرتریت
استئوآرتریت: که یکی از شایع‌ترین انواع آرتریت (التهاب مفصل) است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که غضروف بین استخوان‌ها از بین رفته و درنتیجه، مفاصل دردناک و سفت می‌شوند. استئوآرتریت به آهستگی ایجاد می‌شود و معمولاً در میانسالی رخ می‌دهد..
آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی): یک بیماری مزمن است که باعث تورم و درد مفاصل می‌شود. این بیماری معمولاً انگشتان و مچ دست را درگیر می‌کند و اغلب باعث تغییر شکل مفاصل می‌شود.
علائم شایع آرتروز
آرتروز زندگی فرد بیمار را روزبه‌روز سخت‌تر می‌کند. این بیماری باعث ایجاد درد در مفصل‌های درگیر می‌شود و به مرور زمان تحرک را محدودتر و محدودتر می‌کند. علائم آرتروز ممکن است هفته‌به‌هفته یا حتی گاهی روزبه‌روز متفاوت باشد. باید بدانیم که آرتروز یک بیماری مزمن است که برای مدت بسیار طولانی همراه بیمار خواهد بود.
درمان درد مفاصل و آرتروز
این بیماری پیش‌رونده و مزمن است و متاسفانه درمان قطعی ندارد. با وجود این، طی سال‌های اخیر پیشرفت‌های خوبی در کنترل و درمان چندین نوع از آرتریت‌ها صورت گرفته است. به‌عنوان مثال در مورد آرتریت‌های التهابی ثابت شده که آغاز زودهنگام درمان مناسب می‌تواند در کنترل بیماری بسیار مفید باشد. به عبارت دیگر، با دریافت درمان مناسب آرتروز و پیگیری درست می‌توان علائم آرتروز را کنترل کرد. در هر شرایطی هم که باشیم، باید به فعالیت و تحرک ادامه دهیم. تحرک داشتن و ادامه دادن به فعالیت جسمی نه‌تنها برای سلامت عمومی ما بسیار لازم است، بلکه به درمان آرتروز نیز کمک می‌کند.
گلوکزامین و کندرویتین و کاهش التهاب
این ترکیبات به طور طبیعی اجزای تشکیل دهنده بافت مفصل هستند که به صورت مواد نرم کننده و محافظ در غضروف عمل می کنند. بدن بواسطه ترکیب گلوکز و آمینواسید گلوتامین که برای ترمیم و تشکیل غضروف موردنیاز است، غضروف سازی می کند. به نظر می رسد که این فرایند طبیعی با بالارفتن سن افت می کند و هرگونه جراحت و آسیب یا فشار زیاد به مفاصل می تواند توانایی بدن برای ساخت و ترمیم غضروف را کاهش دهد.
این دو مکمل گلیکوزامینوگلیکان ها باهم کار می کنند و عمل ضدالتهابی همدیگر را تقویت می کنند. کندرویتین بواسطه مرطوب نگه داشتن مفاصل و مایع سینویال، اثر نرم کنندگی را تقویت کرده و از این طریق غضروف و بافت های همبند را نرم و انعطاف پذیر نگه می دارد.
کندرویتین که همراه با گلوکزامین استفاده می شود می تواند به کاهش علائم مرتبط با از دست دادن کلاژن و غضروف که در تاندون ها، مفاصل، رباط ها، پوست و دستگاه گوارش یافت می شود، کمک کند. این شرایط می تواند شامل تاندونیت، بورسیت و غیره باشد. در افراد سالم، زمانی که غضروف به دلیل استفاده بیش از حد یا التهاب آسیب می بیند، معمولا غضروف جدید برای جایگزینی آن تولید می شود. متاسفانه، با افزایش سن، توانایی ما برای بازسازی غضروف از دست رفته و ترمیم بافت همبند آسیب دیده کارآمدتر می شود. گلوکزامین و کندرویتین تولید غضروف جدید را تحریک می کنند و همچنین می توانند به کاهش التهاب در این فرآیند کمک کنند. کاهش درد مفاصل، بهبود عملکرد برای بیماران مبتلا به آرتریت، بهبود سلامت پوست، عملکرد بهتر سیستم گوارش، بهبود بافت استخوان و بهبود سریعتر زخم از مزیت های این دو ماده هستند.
